Kamperen: een vruchtbare metafoor
Ik heb de behoefte aan werken aan mijzelf natuurlijk altijd wel gehad, maar was me daar voorheen minder van bewust dan nu. Dat bewustzijn heeft ongetwijfeld ook te maken met het feit dat het net die begrippen zijn die centraal staan in de wijze waarop ik tijdens mijn werk mijn opdrachtgevers help hun problemen op te lossen. Ik wil u kort meenemen in mijn associatie-oefeningen en misschien wordt kamperen dan ook wel eens iets voor u.
Dit jaar kampeerden mijn vrouw en ik op een andere manier dan anders: minder comfortabel, in een klein, snel op te zetten en in te vouwen tentje en hoppend van plek naar plek, flexibel en op zoek naar mooie ervaringen. En die waren er in overvloed. We genoten van verrassende dingen waar we plotseling mee geconfronteerd werden of waar we het bestaan wel van kenden, maar die we nog niet hadden beleefd. Kortom: we stonden open voor de nog niet ervaren wereld, waarin wij ons grotendeels onvoorbereid begaven. Dat gaf een groot gevoel van vrijheid en ondernemerschap. Los van de ballast van een geplande agenda, vaste adressen en het regelen van comfortabel onderdak. De kern van ons leven was toch vooral om met zo min mogelijk middelen een mooie dag te beleven. Dus weinig spullen mee, onderweg of op het moment dat het nodig was zoeken naar oplossingen voor ontstane vragen en problemen, letterlijk en figuurlijk stilstaan bij de omgeving, voelen van verbinding en loslaten van gedachten, dichter bij onszelf en elkaar staan en meebewegen met het ritme van de natuur. Spirituele bewoordingen voor intens beleefde ervaringen, die tijd en ruimte deden verschrompelen.
Als ik nu terug kijk op onze vakantie dan denk ik: doe iets met die ervaringen en zorg ervoor dat de energie en inspiratie die opgewekt zijn ook in het dagelijkse leven blijven stromen. Ik merk – en dat is natuurlijk een proces van jaren en ook kenmerkend voor mijn eigen Zijn – dat zich in mij wel iets ontwikkelt van een tweede natuur, die gericht is op de kern van de zaak in plaats van op vorm en uiterlijkheid. Ik heb nu weer ervaren dat het bij kamperen meer om de kern gaat dan om de versiering erom heen en dat kamperen me ook confronteert met mezelf in een onbekende omgeving. Het is heel bemoedigend om te ervaren dat het ontbreken van een comfortzone leidt tot ontdekking en ontmoeting. Dat zijn nu net de begrippen die ik komend jaar in de praktijk hoop te brengen in mijn dienstverlening naar organisaties en mensen, die op zoek zijn naar een duurzame en hele toekomst en handelen vanuit hun waarden, visie en missie. Kamperen als kort leven in het klein is dus een mooi advies aan hen die op zoek naar hun waardevolle toekomst en die dichterbij ligt dan zij misschien geneigd zijn te denken.
Kamperen als een vruchtbare metafoor voor intensief beleven met oog voor het grote (eenheid, samenhang en continuïteit) èn het kleine (verrassing, toevalligheid en onverwachtheid), verraadt passie en betrokkenheid. Organisaties die bij ingewikkelde uitdagingen het grote met het kleine weten te verbinden en durven af te wijken van gebaande paden zijn in overdrachtelijke zin aan het kamperen. Zij hebben een missie, weten in welke richting ze moeten gaan, zetten hun tentje op daar waar de situatie zich aandient en breken het de volgende dag weer met evenveel plezier af, omdat ze weten dat ze op de goede weg zijn en waarde toevoegen aan het geheel.