Essays

Het zal rond 1977 geweest zijn. Politiek gezien een spannende tijd, waarin het gonsde van nieuwe geluiden. Een tijd die in het teken stond van vernieuwing met een overheid die meer moest gaan luisteren naar de geluiden uit de samenleving.

Mijn jonge denken – ik was 19 jaar - is in belangrijke mate gestempeld door het rapport van de Club van Rome (1972) dat de duistere titel droeg ‘Grenzen aan de groei’. De twee substantieven ‘grenzen’ en ‘groei’ boeiden mij in sterke mate en riepen de nodige vragen op. Grenzen waaraan, groei waarvan? Grenzen en groei voor wie en van wat?